ลูก

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
มีบุตรได้	ค. วิชายินี	บุตร, ลูก
ลูกชู้	น. ชารช.	บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, ชู้, ลูก
ลูกน้อย (ลูกคน)	น. ปุตฺตก.	บุตร, ธิดา, ลูก
ลูกบุญธรรม	น. ทตฺตก.	บุตร, ธิดา, ลูก
ลูกสาว	ดู ธิดา.	ธิดา, ลูก
ลูกสุดท้อง	น. สพฺพปจฺฉิมช.	บุตร, ธิดา, ลูก
ลูกหัวปี	น. อคฺคช.	บุตร, ธิดา, ลูก
ลูกเลี้ยง (ที่เขาให้)	น. ทตฺตก.	บุตร, ธิดา, ลูก
ลูกเลี้ยง (~หญิง)	น. ปฐมวิวาเห ธีตุ,	บุคคล, ธิดา, ลูก
ลูกเลี้ยง (~ชาย)	น. ปฐมวิวาเห ปุตฺต.	บุตร, ลูก
ลูกแหง่	ค. อกมฺมสีลี สุขุมาล	บุตร, ธิดา, ลูก
ลูกในไส้	น. โอรส.	บุตร, ธิดา, ลูก